در تخمير براي توليد اتانل تاکنون از ميکروارگانيسم هاي متعددي استفاده شده است. در اين ميان ساکارومايسس سرويزيه معروفترين مخمر مصرف کننده قند هاي شش کربنه است و توانايي تحمل غلظت بالاي اتانل را داراست. علاوه بر ساکارومايسس سرويزيه، باکتري زيموموناس موبيليس نيز از توليد کننده هاي خوب اتانل به شمار مي رود که داراي چرخه بيوشيميايي انتنر دودوروف است. اين باکتري با وجود اينکه غلظت هاي بالاي اتانل را مي تواند تحمل کند، ليکن از آنجا که تعداد قند هايي که مي تواند براي تخمير استفاده کند محدود به گلوکز فروکتوز و ساکارز است استفاده از آن را محدود ساخته است.
تخمير يک واکنش موازنه شده دروني اکسايش-کاهش است که در آن بعضي اتمها دهنده الکترون هستند و کاهيده ميشوند و ساير اتمها گيرنده الکترون هستند و اکسيد مي شوند. در اين فرآيند انرژي در يک مرحله که فسفريلاسيون ناميده ميشود توليد ميشود. يکي از مسيرهاي شيميايي رايج که در بيشتر ميکروارگانيسمهاي تخمير کننده که از گلوکز به عنوان منبع کربن استفاده ميکنند مشاهده ميشود مسير گليکوليز يا Embden-Meyerhoff-Paranas (EMP) ناميده مي شود.